باورت نمیشه که آدم وقتی تو روضه ی اباعبدالله به سر و سینه می زنه همه ی درد و غم هاش از سر و سینه ش خارج میشه و احساس سبکی و نشاط می کنه؟
باورت نمیشه که این گریه ها و عزاداری ها نه تنها باعث افسردگی و دل مردگی نیست بلکه بعدش آدم احساس شادابی می کنه؟
باورت نمیشه بعد از عزاداری به جای اینکه ماتم زده بمونیم و گوشه ی عزلت برگزینیم واسه کارای دیگه مون آماده تریم؟
باورت نمیشه که با همین روضه و گریه از زیر بار ظلم و ستم رها شدیم؟
….
باورت نمیشه؟؟؟
خب حقم داری!
چون تاحالا حسش نکردی…تاحالا درک نکردی این حرفایی که می زنم رو!
باید خودت بیای بشینی تو روضه و هیئت تا بفهمی چی میگم!
اما
اگه بازم دلت میخواد مسخره کنی…
دلت میخواد طعنه بزنی
دلت میخواد فکر کنی دیوونه ایم
اشکال نداره
اگه نوکری ارباب بودن دیوونگیه ما دیوونه ترینیم!
ولی فقط اینو بدون
ما پای حسینیمون می مونیم! تا آخرش!
خیالت راحت!
…………………………………………………..
*کلمات قرمز رنگ گزیده ای از مداحی کوبنده و زیبایی است که مداحانی چون حاج مهدی رسولی@کربلایی سید رضا نریمانی و حمید علیمی در هیئات خود خوانده اند
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 
سلام
حضرت آقا زیبا فرمودند:«زنده نگاه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست»
در این راستا قصد دارم شما را به قلم فرسایی در این زمینه ی مقدس دعوت کنم :)
لطفا روی لینک زیر کلیک رنجه بفرمایید:
https://sormeyeghalam.kowsarblog.ir/nur