زهراجانم!
فقط خدا می داند که پشت آن در بر تو چه گذشت و چگونه محسنت را از تو گرفتند….
فقط خدا می داند که چطور خالصانه سپر بلای ولایت شدی و مدافع حرم
و فقط خدا می داند چطور فرزندانت داغ سنگینت را تاب آوردند و بی صدا در شب به دنبال پیکرت دویدند…
فقط خدا می داند بر حسن چه گذشت آن هنگام که ماجرای کوچه را با دوچشم خود دید…
فقط خدا می داند حسین چه کشید آن هنگام که در آخرین لحظات صورت بر پایت نهاد و اشک ریخت…
و فقط خدا می داند زینب بعد از تو و بدون تو چه کرد با غربت و مصیبت…
فقط خدا از تنهایی علی پس از تو باخبر است…
فقط خدا از لحظه ی شکستن خیبرشکن خبردارد آن هنگام که دستش به زخم بازویت رسید…
و فقط خدا و چاه از دل علی خبر دارند که مرهم زخمش خدا و شنونده ی ناله هایش چاه بود….
السلام علیک یا ناحلة الجسم!
یا منهدة الرکن!
یا باکیة العین!
یا معصبة الراس!
یا فاطمة الزهرا!