قسمت ما همیشه دیدن مسیر و شمارش قدم های زائران از پشت قاب تلوزیون و حصار شبکه های اجتماعی بود.
اما انگار همان برکت،همان شور و شعور عشاق سیدالشهدا نه فقط دل های خودشان که دل های جاماندگان را هم مهیای اربعین میساخت.
همیشه یکی دوهفته مانده به اربعین همه جا حال و هوای اربعین داشت.همه جا حرف از زائران و پیاده روی بود و تصاویر حماسه شان،آرام آرام اربعین هم فرامی رسید….
امشب که تلوزیون کربلای تاابد زنده را زنده پخش میکرد ناگهان از خود پرسیدم:واقعا فردا اربعین است؟
باورم نمیشد….
این همه درد و دلتنگی از قدرنشناسی ماست یا از دوری حاج قاسم….شاید هردو!
هرچه که هست…خدایا برما ببخش!…می دانی؟ هرچه قرنطینه بیشتر شد و اوضاع بدتر می گفتیم باشد تا رمضان درست می شود…حج که تعطیل بردار نیست! تا ذی حجه تمام است!…مگر محرم می شود در خانه بمانیم؟؟؟ ارباب نعمت محرم را از ما نمی گیرد….دهه اول هم گذشت….خدایا اربعین! اربعین! اربعین!…
فردا هم اربعین است و از غفلت ما دشمن خطیر و حقیر برجای خود باقیست…
خودمانیم! امتحان سختی ست! هرچه سعی کنیم باور نکنیم اما امتحان بزرگی ست برای ما!
امتحانی که ماسک زدن آزمون ولایت مداری آن است و لغزش در آن بسیار…
خدایا ما راضی به رضای توییم.اما به حق زائران آسمانی امشب سیدالشهداء این بلا را زودتر از سرمان رفع کن و توفیق سربلندی در این امتحان بزرگ و تاریخی را به ما عطا کن…
پ ن:از هم دوریم اما دل هامان یکصداست.
التماس دعا همدل دلتنگ!
ای خدا ما را کربلایی کن
بعد از آن….قافیه را میشکنم و می نویسم:شهادت!
اذان صبح: 
طلوع آفتاب: 
اذان ظهر: 
غروب آفتاب: 
اذان مغرب: 
نیمه شب شرعی: 